تحول در سياست خارجي عربستان پس از سال 2003 و تاثير آن بر روند همگرايي در جهان اسلام

عربستان سعودي در طي سال هاي متمادي با توجه به سنت‌ها و ويژگي‌هاي نظام سياسي اين كشور سياست خارجي محافظه‌كارانه‌اي داشته ولي در سال‌هاي اخير پس از سقوط صدام حسين در عراق در سال ۲۰۰۳ عملكرد سياست خارجي عربستان از قالب سنتي خارج شده است. حملات گسترده به شمال يمن، دخالت نظامي در تحولات بحرين و حمايت همه جانبه از مخالفان دولت سوريه و درخواست براي مسلح كردن آنها؛ در كنار تقابل مستقيم با ايران چه در مورد برنامه هسته‌اي و در عرصه منطقه اي، نمونه‌هايي از اين رفتار است. اين پژوهش تلاش دارد تا با واكاوي سياست خارجي اين كشور تحول نظري و عملي در سياست خارجي عربستان را نشان دهد و ابعاد نظري شكل دهنده به اين رفتار به صورت تحليلي با رويكرد مبتني بر نمونه هاي تاريخي با تمركز بر دو دوره قبل از سرنگوني صدام و پس از سرنگوني صدام مورد بررسي قرار دهد و در اين ميان اين مسئله را مورد بررسي قرار دهد كه اين تحول در سياست خارجي عربستان چه تاثيري بر همگرايي در جهان اسلام داشته است. اين مقاله اين فرضيه را مورد بررسي قرار خواهد داد كه در شرايط كنوني در روابط ميان ايران و عربستان و تقابل جدي دو كشور روند همگرايي در جهان اسلام و به طور ويژه در سازمان همكاري‌هاي اسلامي با مانع جدي مواجه شده است و تا زماني كه اين تقابل ادامه داشته باشد نمي‌توان انتظاري درباره همگرايي در جهان اسلام داشت.