تنوع گونه هاي چوبي در توده هاي جنگلي كمتردست خورده و بهره برداري شده (مطالعه موردي: شهرستان بانه)

امروزه بحث تنوع گونه اي و لزوم حفظ و حمايت از آن يكي از مباحث مهم در دنياي علم و همچنين مديريت بوم سازگان هاي طبيعي مي باشد. با توجه به اينكه در بسياري از بوم سازگان هاي جنگلي كشور ما، به دليل دخالت ها و بهره برداري هاي سنتي و صنعتي، تركيب گونه اي تاحد زيادي دستخوش تغيير شده است؛ لذا در اين پژوهش سعي شد تا تنوع گونه هاي چوبي در تعداد 15 توده كمتردست خورده با توده هاي جنگلي بهره برداري شده متناظر مقايسه گردد. در اين راستا تعداد و فراواني گونه هاي چوبي در سطح توده محاسبه شده و با استفاده از دو شاخص شانون-وينر و سيمپسون غنا و يكنواختي برآورد شد. نتايج حاصله نشان داد كه توده هاي كمتردست خورده با دارا بودن ميانگين شاخص شانون-وينر 75/1 به طور معني داري (T= 2/416, P= 0/020) از غناي بيشتري نسبت به توده هاي گلازني شده متناظر (با ميانگين 52/0) برخوردارند. به لحاظ يكنواختي هرچند مقدار شاخص سيمپسون در توده هاي كمتردست خورده (670/0) بيشتر از توده هاي بهره برداري شده است (405/0) اما به لحاظ آماري اختلاف معني داري بين آنها وجود ندارد (T= 1/602, P= 0/087). نتايج اين پژوهش بيانگر غناي گونه اي بالاي توده هاي كمتردست خورده واقع در آرامگاه هاي مناطق جنگلي بوده و مي توان اين توده ها را به عنوان مناطق با تنوع زيستي بالا در نظر گرفته و در برنامه هاي حفاظتي از آنها به عنوان ذخيره گاه هاي جنگلي استفاده نمود.