سر زندگي معماري و شهرسازي در ارتباط با نظريه هاي معماري (تحليل نمونه موردي در بازار سنتي كفاشخانه همدان)

انسان به عنوان عامل حيات بخش به فضاها همواره مطرح است، حضور انسان و فعاليت هاي وي در فضاهاي عمومي و مصنوع منجر به خلق و تقويت و استمرار يك محيط سرزنده شهري مي شود و در نتيجه آن مي توان تحقق يك محيط با كيفيت مطلوب زندگي شهري را براي شهروندان انتظار داشت. پس آنچه بايد در رأس همه امور برنامه ريزي و طراحي قرار گيرد تامين يك محيط انساني و در شان انسان براي حضور انسان مي باشد. امري كه متاسفانه ناديده گرفته شده و منجر به تبديل فضاها به محيطي بي روح و كسل كننده شده است. وقتي سخن از خلق محيط انساني و به تبع آن محيط سرزنده مي شود ابتدا بايد به تعريف سرزندگي و شاخص هاي آن در فضاهاي عمومي شهري پرداخت. و در نمونه ما بازار همدان مورد مطالعه قرار گرفته است بازارها باتوجه به سابقه ديرينه تجازت در ايران و نقش آفريني بسزايي كه تجارت و اقتصاد در معيشت مردم داشته اند، به عنوان قلب تپنده اقتصاد شهر محسوب مي شوند و همچنين به دليل دارا بودن عناصر منحصر به فرد و اصالت شايان توجه در طراحي معماري و فضاهاي شهري به عنوان نمادي از ارزش هاي جامعه، تجلي معماري اصيل ايراني هستند. بازارها در شهر ها به عنوان محور اصلي شكل گيري شهرها با عناصر شكل دهنده شان شامل حجره ها، غرفه ها، سراها و تيم و تيمچه هادر كنار ساير عناصر شهري چون مساجد، حمام ها و مدارس، همواره محل اصلي فعاليت هاي اجتماعي و فرهنگي و حتي به عنوان سرمنشاء شكل گيري بسياري از جنبش هاي سياسي و فرهنگي در جوامع گذشته، نقش مهمي را ايفا كرده اند.ابتدا منابع و مباني نظري مطرح شده در مورد سرزندگي فضاي شهري استخراج شده است و در مرحله بعد به عنوان نقطه آغازين برداشتهاي ميداني با حضور در بازار همدان و ثبت رفتارهاي صورت گرفته توسط شهروندان استفاده كننده از اين فضاهاي شهي، شناسايي و ثبت شده است كه عوامل باعث افزايش حس سرزندگي و تداوم حضور در بازار همدان، گرديده است.