بررسي تأثير عوامل پايداري اجتماعي بر كيفيت محيطي محله

همانگونه كه در بسياري از شهرهاي كشور ايران مشاهده مي شود مساله مهاجرت جزء اصلي ترين دغدغه هاي مسئولين و برنامه ريزان شهري مي باشد. در بين اين شهرها كلانشهر كرج با توجه به نزديكي به پايتخت و نيز ارزانتر بودن قيمت مسكن و خدمات نسبت به شهر تهران شاهد مهاجرت روزافزون و بي رويه افراديست كه از نقاط مختلف كشور به سمت تهران سرازير شده و كرج را براي سكونت برمي گزينند؛ و اين مساله باعث شده كه كرج كه زماني بيشتر با نام باغات خود شناخته مي شد اكنون بيشتر آنها تخريب شده و آپارتمانهاي مسكوني جايگزين آنها گرديده است. محله جهانشهر كرج از جمله محلاتي است كه در گذشته بيشتر اراضي آن به باغات اختصاص داشته و به مرور زمان اين باغات تخريب و اكنون تبديل به يك محله مسكوني گرديده است. در اين پژوهش هدف اصلي احياي محله جهانشهر در جهت هويتمندي محله و ساكنين آن، ايجاد سرزندگي، پويايي و ارتقاي كيفيت محيطي به كمك عوامل پايداري اجتماعي مي باشد. سوال اين پژوهش عبارتست از: چگونه مي توان با استفاده از معيارهاي پايداري اجتماعي به هويتمندي و ارتقا ئ كيفيت محيطي محله كمك كرد؟ و فرضيه عبارتست از : انسجام اجتماعي و حس تعلق اجتماعي از مهمترين مولفه هاي پايداري اجتماعي در محلات مسكوني محسوب مي شوند. اما آنچه مهم است اينست كه از بين عوامل متعدد پايداري اجتماعي (امنيت اجتماعي ،انسجام اجتماعي حس تعلق اجتماعي توسعه يافتگي)كدام تاثير بيشتري بر كيفيت محيطي دارند كه بر اساس نتيجه اي كه در انتهاي اين پژوهش به دست آمده است انسجام اجتماعي و حس تعلق اجتماعي از مهمترين و تاثيرگذارترين عوامل پايداري اجتماعي بر كيفيت محيط مي باشند. در اين مقاله از روش تحقيق كيفي بر اساس تحليل محتوا استفاده شده كه البته در بخش نهايي نتيجه گيري، روش كمي نيز بكار گرفته شده است.