بازشناسي هويت شهر بجنورد در گذر تاريخ و نشانه شناسي مكان هاي شاخص شهري

شهر بزرگ ترين نماد تمدن بشري، آبادي است كه روح اجتماع در آن دميده شده است و از آن هويت مي گيرد. براي شناخت هويت يك شهر مي بايد مولفه هاي سازنده شخصيت آن را شناخت؛ اين مولفه ها مي تواند از طريق سه محيط طبيعي مصنوع و انساني از همديگر تفكيك گردند. هر گونه دگرگوني در اين مولفه ها عامل تحول در هويت وي نيز خواهند شد. در چند دهه اخير اغلب شهرها با سرعت زيادي گسترش يافته ازجمله تحولات پرشتاب شهر بجنورد پس از مركز استان شدن آن از سال 1383، افزايش جمعيت شهر، تغييرات ارزش زمين، ساخت و سازهاي ناهماهنگ و اعمال نظر قدرت هاي سياسي در هر دوره، تاثيرات فراوان و گاه مخربي را بر شهر داشته است. در اختيار گرفتن بافت قديم توسط روستاييان مهاجر سبب گرديده است كه شهر كهن از زيستن بازماند و فرسودگي، از هم پاشيدگي كالبدي و بي نظمي در قلب تپنده ديرين شهر لانه گزيند. تمامي اين عوامل منجر به آن شده كه شهر بجنورد رنگ تعلق به خود نگيرد و گاهي نيز شنيده مي شود كه هويت ندارد كه اين مسئله در صورت صحت داشتن، ناپايداري شهر را بدنبال خواهد داشت. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي از نوع مطالعات پيمايشي خواهد بود. بدين منظور از تكنيك SWOTو ماتريس دستيابي به اهداف (GAM) بهره برده خواهد شد تا ضمن امكان شناخت و توصيف دقيق از وضعيت مسئله در شهر بجنورد، تحليل مناسب و كاربردي، صورت پذيرد. براي گردآوري اطلاعات از مصاحبه در سطح ساكنين قديمي شهر و مسئولين شهر و مطالعات اسنادي بهره برده شده است. بعلاوه از روش توصيفي- تحليلي، مبتني بر نشانه شناسي مكان استفاده شده است. در اين تحليل ها مكان كنشي، شوشي، روايي و برش يا تكثير فضاها به مكان ها بررسي شده است. در خاتمه، راهكارهاي ارتقاي هويت شهر، ارائه شده است.