معماري و رابطه ناگسستني آن با انسان وتكنولوژي پيشرونده امروزي

معماري، آميخته اي از هنر خلق فضا و فن‌آوري توليد آن است كه محصول يك كار گروهي مي‌باشد واز تركيب دانش و معرفت متخصصين گوناگون به دســت ميآيد. معمار با آشــنايي از تخصــص تكنولوژي، در ايــن كار گروهي وظيفه هماهنگ كــردن حوزههاى مختلف اين دانش‌هاي متفــرق را تا امر اجرا به عهده دارد. به واقع دست يابي به ايده و آرمان مورد نظر يك معمار بدون اتكا به فن‌آوري مقدور نيست. رابطه انسان با تكنولوژي در گذشته و حال از مباحث عمده‌اي است كه در اين عرصه مطرح مي‌باشد. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش است كه؛ «چگونه تكنولوژي، انسان و بدنبال آن معماري را از گذشته تا به امروز تحت تأثير قرار مي‌دهد و اثرات اين پيشرفت در زندگي كنوني چگونه نمايان مي‌شود؟». در اين راستا سعي بر آن است كه ضمن ارائه تعريف تكنولوژي، خصوصيات و ويژگي‌هاي آن نيز ارائه شود. بر اين اساس تحقيق حاضر به صورت توصيفي- تحليلي مي‌باشد كه اطلاعات آن به صورت اسنادي و كتابخانه‌اي جمع‌آوري گرديده است. نتايج بدست‌آمده از اين مطالعه نشان داد كه در نظر برخي فلاسفه، تكنولوژي داراي ارزشي خنثي بوده و بسته به چگونگي استفاده از آن، داراي ارزش‌هاي متفاوتي مي‌باشد. به اين معني كه اين افراد براي تكنولوژي ارزش ماهوي قائل نبوده و صرفاً عوامل فاعلي را در ارزش‌گذاري بر آثار تكنولوژي دخيل مي‌دانند. در مقابل اينان، گروه ديگري قرار دارد كه براي تكنولوژي ارزش ماهوي قائل بوده و برخي از عيوب و نارسايي‌ها را به ذات تكنولوژي نسبت مي‌دهند. از سوي ديگر تكنولوژي مدرن در تمام ابعاد معماري، از تفكر گرفته تا فرآيند طراحي و ساخت و در نهايت در اثر نهايي حضور جدي دارد و آثار خود را در فضاها و اشكال معماري معاصر نمايان ساخته، اما از تأثيرات آن غفلت شده و بدان به مثابه ابزاري خنثي و بي اثر نگريسته شده‌است.