مقدمه اي بر نظريه و ضرورت آن در پژوهش و طراحيِ معماري

نظريه و كاربرد آن در معماري در كنار هم به عنوان نقطه ي شروع و همچنين نقطه ي پايان پژوهش براي بسياري از مخاطبين خود كه طيف گسترده اي از دانشگاهيان را تشكيل مي دهند، عمل مي كنند. در حالي كه يك محقق ممكن است چهارچوب اهداف پژوهش خود را ارزيابي بر روي يك تئوري شاخص براي توضيح يك پديده ي خاص تحت بررسي معين كند. نظريه هاي تحت مطالعه ممكن است مربوط به شناخت مسائل مختلفي چون زيست محيطي، قوانين مراكز شهري و يا نقش يك نظريۀ اجتماعي خاص در طراحيِ استراتژيك يك معماري خاص منجر شود. پژوهش ها و بررسي هاي صورت گرفته حاكي از آن است كه طراحي، موضوعات و مسائل منحصري دارد و روش انديشيدن در طراحي، برقراري ارتباط با مخاطبين، فرهنگ و شيوه هاي زيست آن ها در محيط هاي مختلف است كه متفاوت از انديشه علمي و انديشه دانشمندان در ساير علوم است؛ يعني درك موضوعات درطراحي از طريق نظريه كه در مركز انديشه طراحان و معماران قرار دارد صورت مي گيرد. به طور كلي به كارگيري نظريه ها در طراحي به منظور پاسخ دهي منطقي به نيازهاي رواني و به وحدت رسانيدن آن ها، پيش بيني آينده و نوع مواجهه با آن و صرفه جويي در اقتصاد انديشه مي باشند. از طرفي سه اصل معماري چون تاريخ، نقد و پژوهش معماري، نظريه را به دليل تحليل مشكلات معماري، دست آوردها و به علاوه روابط بين آنها را، طبقه بندي مي كنند. يك نظريه جامع معماري نشان مي دهد كه آن بدون وجود يك مبناي تاريخي نمي تواند توسعه يابد و بالعكس. اين مقاله كه از نوع توصيفي مي باشد با اهداف بررسي نظريه و مفاهيم مستتر در آن ، انواع نظريه پردازي مطرح در طراحي معماري و ساير علوم، نظريات جديد در معماري، نسبت نظريه با تاريخ، نقد، پژوهش و كاربرد آن در معماري مي باشد كه در طول نگارش مقاله بدان اشاره اي خواهد شد .