بررسي و مقايسه اثر مواد شيميايي عمل آوري بتن، بر مقاومت فشاري بتنِ توليد شده با مواد افزودني شيميايي

نگهداري صحيح از بتن پس از جاگذاري و پرداخت بتن، يكي از عوامل تأثيرگذار در افزايش و بهبود كيفيت نهايي بتن است. تابش نور خورشيد، بالا بودن دماي محيط، بالا بودن تبخير از سطح و رطوبت نسبي پايين در بخش هايي از استان كرمان باعث تبخير سريع آب بتن و نهايتاً ايجاد انقباض و ترك در بتن تازه مي شود. يكي از اختراعات مهم در تكنولوژي بتن، مواد شيميايي عمل آوري بتن مي باشند كه اثرات مطلوبي بر مقاومت فشاري بتن داشته و شرايط عمل آوري مناسبي را براي بتن فراهم مي آورند. در اين تحقيق، برخي از مواد شيميايي عمل آورِ بتن كه اخيراً بمنظور فراهم كردن و تسهيل شرايط عمل آوري مناسب در توليدات بتني مورد استفاده قرار گرفته است، از نظر اثرات آنها بر مقاومت فشاري نمونه هاي بتني، مورد مطالعه و تحقيق قرار گرفته و نتايج با نمونه هاي عمل آوري شده در شرايط آزمايشگاهي و نيز نمونه هاي عمل آوري شده با گوني كنفيِ مرطوب كه در شرايط يكسان توليد شده اند، مقايسه گرديده است. نتايج نشان مي دهد كه مواد شيمياييِ عمل آورِ بتن، بطور متوسط حدود 2% تا 7%، مقاومت فشاري 7 روزه بتن را افزايش داده اما در سن 28 روزه، مقدار متوسط 1% تا 11%، مقاومت فشاري بتن كاهش داشته است. درحاليكه، نمونه عمل آوري شده توسط گوني كنفيِ مرطوب، بطور متوسط 8% و نمونه عمل آوري شده در محيط آزمايشگاه و داخل حوضچه عمل آوري بتن در شرايط استاندارد، در حدود 12%، مقاومت 28 روزه بتن را افزايش داده است.