تحليلي بر مولفه هاي عدالت آموزشي از نظر جان راولز

بررسي تاريخ نظام هاي آموزش و پرورش دنيا نشان مي دهد كه عدالت و عدالت محوري همواره يكي از دغدغه هاي فيلسوفان تعليم و تربيت بوده است. در هر جامعه اي مردم عموماّ انتظار دارند كه نظام آموزش و پرورش جامعه را به سوي زندگاني اجتماعي بهتر و عادلانه تري سوق دهد. در واقع، اين نهاد تعليم و تربيت است كه مسئول پرورش شهرونداني عدالت محور و تداوم بخش جامعه عادلانه است. در اين راستا بكارگيري نظرات فيلسوفان و انديشمندان تعليم و تربيت حائز اهميت است. به همين خاطر مقاله ي حاضر با شيوه ي تحليلي درصدد است به معرفي و تحليل مؤلفه هاي عدالت آموزشي از نظرجان راولز بپردازد. عدالت آموزشي راولز در اين مقاله از سه منظر مورد توجه قرار گرفته است: نابرابري ها درمنابع، نابرابري در روابط و نابرابري در برنامه درسي. نتايج تحليل ها نشان داد كه براي رسيدن به هدف اصلي آموزش، بايد به تفاوت هاي فردي ميان كودكان توجه نمود و هيچ كس نمي تواند اصل توجه به توانايي هاي فردي را بدون در نظر گرفتن اين حقيقت كه در افراد مختلف متفاوت است، ناديده بگيرد.

Reviews on educational systems of the world shows that justice has been concern to philosophers of education. In every society, people generally expect that the educational system lead to more equitable society and a better social life. This article argues about justice in education from Rawls’ theory of justice. The article develops its argument by analyzing three major objections to Rawls’ theory of justice: inequality in the sources, inequality in the relations, and inequality in the curriculum. Data collection was based upon the analysis of documents related to education and Rawls’ theory of justice. The findings suggest that educational justice major for to achieve the main goal of education, pay attention to individual differences among children. Also results are discussed within the context of the curricula standards that Is equal education for all students, a necessity of democracy.