فلسفه هنر از ديدگاه كروچه و استخراج دلالت هاي تربيتي آن در آموزش هنر

كروچه (1860-1952) چهره اي برجسته در زيبايي شناسي و نقد ادبي و همچنين فلسفه در نيمه اول قرن بيستم بود. وي در ادامه جنبش رمانتيستي هنر كه كانت آغازگر آن بود، ديدگاه جديدي ارائه داده است كه برخلاف ديدگاه هاي پيشين به استقلال هنر انجاميد. اين مقاله در پي آن است كه با بررسي مباني هنر از ديدگاه كروچه، دلالت هاي آن را براي آموزش هنر در مدارس ارائه دهد. مباني هنر از ديدگاه كروچه عبارتند از: هنر شهود است و از طريق مكاشفه و شهود دريافت مي شود. شهود با بيان برابر است و بيان غير از ابلاغ است. ازجمله دلالت هاي استخراج شده از اين مباني عبارتند از پرورش احساس و تخيل و پرورش قدرت خلاقيت در دانش آموزان جهت رسيدن به يك شهود موفق.

Croce is one of the famous character in aesthetic, literal criticism and philosophy in the first half of 20th century. He proposed a new view point in the romanticism movement which Kant was the beginner . His view point lead to the independence of art against prior view points. The purpose of this paper was to study Croce` art foundation and extracting implications for instructing art in schools. Croce` art foundation were: art is intuition, intuition is expression and expression is different from communication. Cultivating sensation, and fiction and creativity power in students to reach a successful intuition are implications which extracted from Croce` art foundations.