رابطه ادراك از شيوه هاي فرزندپروري با تحول مثبت جواني: نقش واسطه اي خوش بيني

تحول مثبت جواني، يك مفهوم يا سازه ي مبتني بر توانمندي است كه مي توان آن را به عنوان «درگير شدن در رفتار شناختي، اجتماعي و عاطفي مثبت و اجتناب از رفتارهايي كه سلامتي و آينده ي فرد را به خطر مي اندازد» تعريف كرد. هدف پژوهش حاضر شناسايي رابطه درگيري، حمايت از خودمختاري و گرمي والدين با تحول مثبت نوجوانان با توجه به نقش واسطه اي خوش بيني در قالب الگوي علي است. شركت كنندگان در پژوهش 600 دانش آموز(251 پسر و 349 دختر) پايه دوم دبيرستان در رشته هاي (رياضي و فيزيك، علوم تجربي، علوم انساني) در سال تحصيلي 91-1390 شهر تبريز بودند كه به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. اين افراد پرسشنامه اي متشكل مقياس ادراك از شيوه هاي فرزندپروري(POPS؛ گرولينك و همكاران،1997)، پرسشنامه جهت گيري زندگي(LOT؛ شي ير و كارور، 1995) و مقياس تحول مثبت(PYD؛ موسسه تحقيقات كاربردي در تحول جوانان، 2010) را پاسخ دادند.. به منظور نيل به هدف پژوهش الگوي مفهومي پيشنهاد شد و از طريق تحليل مسير آزمون گرديد. نتايج تحليل مسير نشان داد كه ادراك حمايت از خودمختاري و گرمي والدين اثر مستقيم و معنادار بر خوش بيني داشته و از اين طريق بر تحول مثبت نوجوانان تاثير دارد . ادراك از درگيري والدين با خوش بيني رابطه ندارد ولي بطور مستقيم و معنادار بر تحول مثبت جواني تاثير دارد. در مجموع ادراك از شيوه هاي فرزندپروري 19 درصد از واريانس « خوش بيني» را تبيين مي كند و ادراك از شيوه هاي فرزندپروري و خوش بيني 28 درصد از واريانس « تحول مثبت» نوجوانان را تبيين مي كند. به طور كلي مي توان نتيجه گرفت كه ادراك از شيوه هاي فرزندپروري از طريق خوش بيني موجب ارتقاء تحول مثبت نوجوانان مي شود.