بررسي رابطه بين هيجان‌هاي تحصيلي، باورهاي هوشي، خودكارآمدي، ارزش تكليف با درگيري شناختي دانش آموزان

هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي رابطه بين باورهاي هوشي، خودكارآمدي، ارزش تكليف و هيجان‌هاي تحصيلي با درگيري شناختي (راهبردهاي شناختي و خودنظم دهي) بود. بدين منظور 373 نفر از دانش آموزان پايه دوم متوسطه با استفاده از روش خوشه‌اي مرحله‌اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از مقياس 75 سؤالي هيجان‌هاي مربوط به يادگيري، مقياس 14 سؤالي بابائي و پرسشنامه راهبردهاي انگيزش براي يادگيري (MSLQ) استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از روش‌هاي همبستگي (پيرسون) و رگرسيون چندگانه مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد بين مؤلفه‌هاي درگيري شناختي (راهبردهاي شناختي و خودنظم دهي) و هيجان‌هاي تحصيلي منفي(اضطراب، خستگي، خشم، شرم و نااميدي) رابطه منفي و معني‌دار و بين مؤلفه‌هاي درگيري شناختي (راهبردهاي شناختي و خودنظم دهي) و هيجان‌هاي مثبت(اميد، لذت و غرور) و خودكارآمدي، باورهاي هوشي افزايشي و ارزش تكليف، رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد ارزش تكليف، لذت و باورهاي هوشي افزايشي هر سه با بتاي مثبت در پيش‌بيني ميزان استفاده دانش آموزان سهم دارند. ارزش تكليف با بتاي 40/ 0+ بيشترين و باورهاي هوشي افزايشي با بتاي 14 /0+ كمترين سهم را در پيش‌بيني استفاده از راهبردهاي شناختي داشت. همچنين نتايج حاصل نشان داد متغيرهاي خودكارآمدي، ارزش تكليف، خستگي، اضطراب و نااميدي در پيش‌بيني ميزان استفاده دانش آموزان از راهبردهاي خودنظم دهي سهم دارند. خودكارآمدي با بتاي 23 /0+ بالاترين، خستگي مربوط به يادگيري با بتاي 024 /0- ضعيف‌ترين پيش‌بيني كننده ميزان استفاده از راهبردهاي خودنظم دهي بود.