تأثير ميزان انگيزش پيشرفت بر درگيري شناختي (يادگيري خودتنظيمي و راهبردهاي شناختي)

مقدمه و هدف: درگيري در مدرسه نقش مهمي را در پيشگيري از ترك تحصيل، پيشرفت تحصيلي و افزايش شايستگي دانش آموزان بازي مي كند. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تأثير ميزان انگيزش پيشرفت بر درگيري شناختي (يادگيري خودتنظيمي و راهبردهاي شناختي) بود. مواد و روش: جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمايي شهر راميان در سال تحصيلي 92-1391 كه شامل 503 نفر مي شدند، تشكيل دادند. با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه كرجسي و مورگان و از طريق نمونه گيري تصادفي خوشه اي 216 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع علي پس رويدادي بود. براي جمع آوري داده ها درباره درگيري شناختي از پرسشنامه درگيري در مدرسه وانگ و همكاران استفاده شد. ابزار ديگر پژوهش، پرسشنامه انگيزش پيشرفت هرمنس بود. با استفاده از آزمون T مستقل داده ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: نتايج پژوهش نشان دادند كه بين ميانگين گروه هاي دانش آموزان با انگيزش پيشرفت بالا و دانش آموزان با انگيزش پيشرفت پايين در مقياس هاي درگيري شناختي، يادگيري خودتنظيمي و راهبردهاي شناختي، تفاوت معنادار وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش و آشكار شدن تأثير انگيزش پيشرفت بر درگيري شناختي، مي توان برنامه هايي را طراحي كرد تا انگيزش پيشرفت را به دانش آموزان آموزش داد و از اين طريق درگيري شناختي دانش‌آموزان را افزايش داد.