بررسي روابط ساختاري فرهنگ مدرسه، بهزيستي روان¬شناختي و پيشرفت تحصيلي دانش ¬آموزان

اين پژوهش با هدف تعيين سهم عامل فرهنگ مدرسه در پيش¬بيني بهزيستي روان¬شناختي و پيشرفت تحصيلي دانش¬-آموزان انجام شد. طرح اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري آن كليه دانش¬آموزان دبيرستان¬هاي شهر رامسر با حجم 2100 نفر بود كه از ميان آنان با روش نمونه گيري تصادفي خوشه¬اي 300 نفر انتخاب شدند. براي جمع¬آوري داده¬¬ها از مقياس بهزيستي روان¬¬شناختي ريف و مقياس فرهنگ مدرسه الساندر و ساد استفاده گرديد و معدل پايان سال دانش¬¬آموزان نيز به عنوان شاخص پيشرفت تحصيلي آنان به كار گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده¬ها از آزمون تحليل مسير و از نرم افزار Amos استفاده شد. نتايج به دست آمده از تجزيه و تحليل داده¬¬ها نشان داد كه بين فرهنگ مدرسه، بهزيستي روان¬¬شناختي و پيشرفت تحصيلي دانش¬¬آموزان رابطه ساختاري وجود دارد و فرهنگ مدرسه بصورت مستقيم و غيرمستقيم (با ميانجي¬گري بهزيستي روان¬شناختي) با پيشرفت تحصيلي رابطه دارد. وجود روابط مناسب بين دانش¬آموزان با يكديگر و با معلمان¬شان به ارتقا سطح بهزيستي روان¬شناختي آنان كمك مي¬كند و بهزيستي روان¬شناختي نيز باعث بهبود عملكرد تحصيلي مي¬شود.