بررسي رابطه سبكهاي يادگيري و ميزان اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان

مقدمه و هدف : يكي از ويژگي هاي نوع انسان، توانايي او در يادگيري است. توانايي انسان در يادگيري كاملا مشهود بوده و اورا از ساير جانداران جدا مي كند. با اين وجود تفاوت هاي فردي بين انسان ها بسيار مشهود است. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي ارتباط سبك هاي يادگيري و اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان پسر دوره دوم مقطع متوسطه شهر ري مي باشد. موارد و روش: روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي – همبستگي مي باشد. جامعه ي آماري مورد مطالعه در اين پژوهش شامل كليه 925 نفر دانش آموز پسر دوره دوم متوسطه شاغل به تحصيل در آموزش و پرورش شهر ري در سال تحصيلي 1396 مي باشد. براي تخمين تعداد نمونه از فرمول كوكران استفاده شده است. حجم نمونه 271 نفر انتخاب گرديد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد سبك هاي يادگيري كلب (1984) و پرسشنامه استاندارد سولومون و راث بلوم (1984) بود. به منظور تحليل داده ها از نرم افزارهاي SPSS نسخه 21 استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها پس از ارائه‌ي شاخص‌هاي توصيفي (ميانگين، انحراف استاندارد و...)، متناسب با فرضيه‌هاي روش از مراحل پيشنهادي بارون و كني (1985) يعني روش رگرسيون سلسله مراتب هم زمان و همبستگي پيرسون و براي سنجش اثر ميانجي تحليل مسير استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد بين سبك هاي يادگيري جذب كننده، همگرا و انطباق دهنده با اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان در سطح معنادراي 038/0- رابطه منفي و معناداري دارد. P≤0.05)).اما سبك يادگيري واگرا با اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان در سطح معنادراي 008/0 رابطه مثبت و معناداري داشت. P≤0.05)). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش مي توان گفت فرضيه پژوهش مبني بر رابطه بين سبك هاي يادگيري با اهمال كاري تحصيلي تاييد مي گردد و دانش آموزاني كه از سبك هاي يادگيري جذب كننده، همگرا و انطباق دهنده استفاده مي كنند ، اهمال كاري تحصيلي كمتري دارند.