بررسي تأثير برنامه تغيير ذهنيت دوئيك بر شادكامي و بهزيستي روان‌شناختي دانش‌آموزان تيزهوش

زمينه و هدف: عوامل مختلفي در ايجاد شادكامي و بهزيستي افراد دخيل است و اين امر در مورد برخي از جوامع از قبيل دانش آموزان تيزهوش كه تا حدودي متمايز از ديگر افراد جامعه هستند متفاوت است. در اين مطالعه به بررسي تأثير برنامه تغيير ذهنيت دوئيك بر شادكامي و بهزيستي روان‌شناختي دانش‌آموزان تيزهوش پرداخته شد. روش: طرح پژوهش آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش نيز كليه دانش‌آموزان تيزهوش دختر ورودي پايه هفتم شهر اصفهان در آغاز سال تحصيلي 96-1395 بود. با استفاده از نمونه‌گيري خوشه‌اي 30 نفر از دانش‌آموزان تيزهوش انتخاب و به دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. سپس گروه آموزشي ده جلسه هفتگي يك ساعته برنامه آموزش تغيير ذهنيت را دريافت كردند و هيچ مداخله‌اي نيز براي شركت‌كنندگان در گروه كنترل ارائه نشد. تمامي شركت‌كنندگان پرسش‌نامه شادكامي آكسفورد (OHQ) و پرسش‌نامه بهزيستي روان‌شناختي (RSPWB) را در پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين دو گروه آزمايش و كنترل وجود دارد و نمرات افراد گروه آزمايش كه برنامه تغيير ذهنيت دوئيك را دريافت كردند در مرحله پس‌آزمون به صورت معناداري بيشتر از نمرات گروه كنترل مي‌باشد. نتيجه‌گيري: بنا بر يافته‌هاي پژوهش حاضر برنامه تغيير ذهنيت دوئيك موجب ارتقاي سطح شادكامي و بهزيستي روان‌شناختي دانش‌آموزان تيزهوش مي‌شود كه اين امر مي‌تواند در برنامه‌هاي آموزشي و مداخلات مربوط به اين افراد مورد توجه مؤسسات و متخصصان قرار گيرد.