رابطه ميان ادراك از محيط يادگيري،رويكرد يادگيري و عملكرد تحصيلي دانشجويان دانشگاه يزد

مقاله حاضر به بررسي رابطه ادراك از محيط يادگيري، رويكرد يادگيري و عملكرد تحصيلي از ديدگاه دانشجويان كارشناسي ارشد دانشگاه يزد پرداخته است.جامعه ْماري پژوهش شامل كليه دانشجويان كارشناسي ارشد ترم سوم بود كه براي انتخاب گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب تعداد 170 نفر انتخاب شدند. ابزار سنجش اين پژوهش دو پرسشنامه ادراك از محيط يادگيري ساختن گراي اجتماع (USCLES ) تيلور و فيشر و فريزر (1996) و پرسشنامه رويكردها و مهارت¬هاي مطالعه و يادگيري (ASSIST) انتويسل و تيت (1997) بود. اعتبار ابزار سنجش بوسيله آلفاي كرونباخ محاسبه كه مقدار آن براي ادراك از محيط يادگيري (91/0) و براي رويكردهاي يادگيري(عميق،سطحي و راهبردي) به ترتيب 69/0،67/0 و 64/0 بود. سپس داده ها بوسيله آزمون همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت كه نتايج همبستگي نشان داد كه ادراك محيط يادگيري همبستگي مثبت و معناداري با رويكرد عميق (p 0/01,r=0/254)و راهبردي(p 0/001,r=0/198) دارد. در حالي كه ميان رويكرد سطحي با ادراك محيط يادگيري همبستگي منفي و معناداري وجود داشت(p 0/001,r=-0/170). عملكرد تحصيلي نيز با رويكرد عميق همبستگي مثبت و معناداري دارد(p 0/001,r=0/167).