اثر بخشي نقاشي درماني بر ميزان پرخاشگري و استرس كودكان پيش دبستان پسر شهر تهران

هدف پژوهش حاضر اثر بخشي نقاشي درماني بر ميزان پرخاشگري و استرس كودكان پيش دبستان شهر تهران است. روش پژوهش آزمايشي و طرح آن پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري شامل كليه كودكان پيش دبستان شهر تهران در سال ۱۳۹۶ مي باشند، تشكيل دادند كه تعداد ٢۰ نفر با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب و به شيوه ي كاملاً تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. براي سنجش ابتدا از پرسشنامه پرخاشگري كودكان پيش دبستاني و مقياس علايم استرس كودكان(CSS) استفاده شد. سپس روش نقاشي درماني به مدت ۱۰ جلسه فقط بر روي گروه آزمايش اجرا شد. پس از پايان اجراي متغير مستقل پس آزمون بر روي دو گروه آزمايش و كنترل اجرا شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش مانكوا با نرم افزار spss استفاده شد. يافته ها نشان دادند كه تفاوت نمرات گروه آزمايش در پس آزمون در مقايسه با گروه كنترل در كاهش كاهش پرخاشگري و استرس كودكان پيش از دبستان معنادار است. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه روش نقاشي درماني بر كاهش پرخاشگري و استرس كودكان پيش از دبستان با ۹۵/۰اطمينان موثر است.