تأثير آموزش مهارت‏هاي زندگي بر آسيب‏هاي اجتماعي و رواني دانش‏آموزان مدارس متوسطه اول شهرستان قم در سال تحصيلي 96-1395

اين پژوهش با هدف بررسي تأثير آموزش مهارت‏هاي زندگي برآسيب‏هاي اجتماعي و رواني دانش‏آموزان مدارس متوسطه اول شهرستان قم در سال تحصيلي 96-1395 به اجرا درآمد. پژوهش به روش شبه‏آزمايشي و اجراي طرح پيش‏آزمون- پس‏آزمون با دو گروه كنترل و آزمايش و با آرايش تصادفي در مورد آزمودني‏هاي همتا انجام گرديد. جامعه آماري تحقيق حاضر، 7791 نفر از دانش‏آموزان دختر و پسر شهرستان قم بودند كه تعداد 100 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گيري تصادفي ساده بود. روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‏اي و ميداني و ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه محقق‏ساخته نگرش‏سنج خشونت و اعتياد به سيگار و سنجش استرس و هيجان بوده كه پايايي آن به روش آلفاي كرونباخ معادل 0.78 تعيين گرديد و به صورت پيش‏آزمون و پس‏آزمون در بين گروه‏هاي آزمايش و كنترل اجرا گرديد. داده‏هاي گردآوري شده از طريق آزمون‏هاي كوواريانس و تي مستقل تحليل گرديد. يافته‏ها نشان مي‏دهد كه آموزش مهارت‏هاي زندگي با اطمينان 99% بر ميزان خشونت، اعتياد به سيگار، استرس و هيجان دانش‏آموزان متوسطه اول مؤثر بوده و سبب كاهش ميزان هريك از مؤلفه‏هاي فوق در گروه آزمايش گرديده است. آموزش مهارت‏هاي زندگي بر كاهش آسيب‏هاي اجتماعي و رواني دانش‏آموزان مؤثر مي باشد و برگزاري آموزش مهارت هاي زندگي توسط مشاوره مدرسه امري الزامي مي باشد.