پيش بيني پرخاشگري بر اساس مولفه هاي بهزيستي روان شناختي در نوجوانان پسر

در حال حاضر پرخاشگري، يك مسئلۀ اجتماعي، و يكي از موضوعات اساسي بهداشت رواني به حساب مي آيد. با توجه به افزايش پرخاشگري در مدارس هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني پرخاشگري بر اساس مولفه هاي بهزيستي روان شناختي است. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه ي آماري پژوهش حاضر، كليه دانش آموزان پسر مقطع هفتم شهر اروميه در سال تحصيلي 95-96 است. نمونه گيري اين پژوهش به روش خوشه اي انجام شد؛ به اين صورت كه از بين 32 مدرسه دوره اول متوسطه به طور تصادفي 3 مدرسه انتخاب گرديد، سپس در هر مدرسه از ميان دانش آموزان مقطع هفتم 50 دانش آموز به تصادف انتخاب شدند كه در مجموع 150 نفر نمونه بدست آمد. ابزار اين پژوهش، پرسشنامۀ پرخاشگري آيزنگ و گلين ويلسون و پرسشنامۀ بهزيستي روان شناختي ريف(فرم كوتاه) بود. براي تحليل داده ها، از شاخص آمار توصيفي (فراواني، فراواني نسبي) و آمار استنباطي (تحليل رگرسيون چندگانه به روش همزمان) استفاده شد كه طي آن مشخص شد كه در ميان ابعاد شش گانه بهزيستي روان شناختي كه در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است، بعد هدفمندي در زندگي بيشترين سهم را در تبيين واريانس پرخاشگري دارد و در مجموع، نتايج نشان دهنده ي اين است كه تعامل اين متغير ها به ميزان تقريبي 10 درصد پيش بيني كننده ي پرخاشگري مي باشد.