بررسي رابطه ي سبك هاي مقابله با استرس با رضايت شغلي در معلمان زن دوره اول متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ي سبك هاي مقابله با استرس با رضايت شغلي در معلمان زن دوره اول متوسطه بود. نمونه مشتمل بر 151 نفر از معلمان زن منطقه 11بود كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه سبك هاي مقابله با استرس اندلر و پاركر(1997) و پرسشنامه رضايت شغلي مينه سوتاكه همگي ازپايايي قابل قبولي برخوردار بودند. تحقيق حاضر از نوع همبستگي است. نتايج تحليل آماري نشان مي دهد كه رابطه مستقيم، مثبت و معناداري بين سبك هاي مقابله با استرس با رضايت شغلي در معلمان وجود دارد و مقدار همبستگي مشاهده‌شده بين نمرات سبك مسئله مدار با رضايت شغلي در معلمان رابطه بيشتري را نشان مي دهد به طوري كه با افزايش سبك مسئله مدار در معلمان رضايت شغلي افزايش مي يابد.بنابراين اين فرضيه پژوهش تاييد شد. پژوهش هايي بسياري هم منطبق بر اين پژوهش و فرضيه صورت گرفته است ازجمله: شيما نوبخت (1392)، مومني (1388)، موسي زاده (1392) همبستگي بين سبك هاي مقابله با استرس با رضايت شغلي را در تحقيقات خود گزارش كرده اند. همچنين نورمن، كلينز، كانر، مارتي ورانس (1995) همبستگي بين رضايت شغلي و سبك هاي مقابله با استرس را گزارش كرده اند.