بررسي پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي و فرهنگي در مدارس

تأمين امنيت و صيانت نوجوانان به دليل شرايط خاص سني و تأثير پذيري از عوامل مختلف و با توجه به نقش آينده سازي آنها از اهميت بالاتري برخوردار است. آموزش وپرورش به عنوان اصلي‌ترين نهاد اجتماعي بيشترين تاثير تربيتي را بر روي يكايك افراد جامعه دارد به شرطي كه به موقع و به جا، بتواند كاركرد جامعه پذيري و در كنار آن پيش گيري از آسيب هاي اجتماعي و فرهنگي را بدون هيچ وقفه و خللي به شكلي مطلوب و مناسب به انجام رساند. كارايي، اثربخشي و موفقيت در حوزه پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي در بين نوجوانان در مدارس به برنامه‌ها و پيش نيازهايي احتياج دارد و يكي از زيرساخت‌هاي مهم براي هدفمندسازي و تعيين اولويت‌هاي مربوط به برنامه‌هاي پيشگيري از آسيب اجتماعي در مدارس تدوين نقشه خطرپذيري است. بنابراين انجام هرگونه برنامه ريزي و فعاليت در راستاي كاهش آسيب هاي اجتماعي و فرهنگي در بين نوجوانان جا معه ا ز چند جهت ضروري است چرا كه از يك طرف با كاهش آسيب هاي اجتماعي ،ضريب امنيت اجتماعي بالا رفته،از طرف ديگر سرمايه اي كه به دليل افت تحصيلي و فرا ر از مدرسه هزينه مي شود،كاهش مي يابد، هزينه هايي كه صرف ايجاد امنيت در جامعه مي گردد در ا مر آموزش وتعالي فرهنگي جامعه صرف مي شود ،پس مي طلبد تا در راستاي شناخت عوا مل كنترل كننده و كاهش دهنده آسيب هاي اجتماعي تلاش بيشتري كنيم. همچنين مدارس كشور شديدا به وجود مشاوران و روانشناسان و معلمان آگاه در اين زمينه نياز دارند. براي امن ماندن محيط مدارس و مراقبت از دانش‌آموزان در برابر آسيب‌هاي اجتماعي نياز به برنامه‌ريزي‌هاي كوتاه مدت و دراز مدت و اجراي برنامه‌هاي آموزشي ويژه نوجوانان است و در اين رابطه آموزش و پرورش نقش كليدي دارد. يكي از ضرورت هاي مهم براي تكميل رويكرد پيشگيري اوليه براي محافظت و مراقبت از كودكان و نوجوانان، استقرار نظام مراقبت اجتماعي از كودكان و نوجوانان به ويژه نوجوانان در معرض خطر و پرخطر است و براي تحقق اين موضوع همكاري دستگاه هاي فرهنگي و اجتماعي، خانواده ها ورسانه ها با وزارت آموزش و پرورش در جهت گسترش خدمات پيش گيرانه و مراقبتي در سطح مدارس داراي اهميت زيادي است.