ارتباط رضايت تحصيلي و راهبردهاي يادگيري با اهمالكاري تحصيلي دردانش آموزان دبيرستاني استان گيلان

اِهمالكاري تحصيلي ازجمله مشكلات شايع ميان دانش آموزان است كه تاكنون تحقيقات اندكي براي شناسايي عوامل ايجاد آن در فعاليت هاي يادگيري انجام شده است. از اينرواين تحقيق با هدف شناسايي ارتباط رضايت تحصيلي وراهبردهاي يادگيري و ابعاد آنها با اِهمالكاري تحصيلي اجرا شده است.اين تحقيق به روش توصيفي - همبستگي اجرا شده و بدين منظور 386 نفر از دانش آموزان دختر و پسر پايه هاي دوم تا چهارم رشته هاي نظري استان گيلان كه در سال 95-1394به تحصيل اشتغال داشته اند،بااستفاده از تركيب سه روش نمونه گيري خوشه اي، طبقه اي و منظم بصورت تصادفي گزينش شده و به پرسشنامه هاي اِهمالكاري تحصيلي (سواري،1390)، رضايت تحصيلي(جوكار و بحراني،1378)وراهبردهاي يادگيري خودتنظيمي (پنتريچ ودي گروت،1990) پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شده است. نتايج نشان داده است بين رضايت تحصيلي واِهمالكاري تحصيلي(01/0,α=40/r=-0)وبين مهارت شناختي راهبرد يادگيري و اِهمالكاري تحصيلي (01/0, α=32/r=-0)و بين مهارت فراشناختي راهبرد يادگيري و اِهمالكاري تحصيلي (01/0,α=52/r=-0) ضريب همبستگي معني دار مشاهده شده است.بر اين اساس رضايت تحصيلي وراهبردهاي يادگيري شناختي وفراشناختي توانسته اند 37درصد واريانس اهمالكاري تحصيلي دانش آموزان را تبيين كنند. نتيجه گيري:مي توان از طريق انتخاب رشته مناسب براي دانش آموزان ،بهبود كيفيت فرآيند ياددهي – يادگيري در مدارس و آموزش راهبردهاي شناختي و فراشناختي يادگيري به دانش آموزان سبب كاهش اهمالكاري تحصيلي آنان شد.