اثربخشي گروه درماني كوتاه مدت راه حل مدار(SFBT) بر سلامت روان دانش آموزان نوجوان

بر اساس آمارها، ۵۰ درصد از اختلال ها و مشكلات رفتاري و رواني از دوران كودكي و نوجواني آغاز مي گردد. براي رفع مشكلات رفتاري و تحصيلي دانش آموزان، كاربرد درمان كوتاه مدّت راه حل مدار؛ طي دهه ي گذشته در مدارس، رشد چشمگيري پيدا كرده است. مطالعه ي حاضر، به بررسي تأثير اين رويكرد، بر سلامت روان دانش آموزان نوجوان پرداخته است. در اين پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي، تعداد ۱۱۰ دانش آموز پسر سال سوم دبيرستان با ميانگين سن ۶۵ /۱۷ سال، انتخاب شدند و از ميان آنان تعداد ۳۰ نفر؛ كه در پاسخ به پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ-28)، به عنوان پيش آزمون- نمرات بالاتر از ۲۳ كسب كردند؛ به صورت تصادفي ساده در دو گروه ۱۵ نفري آزمايش و گواه، جايگزين شدند. گروه آزمايش به طور هفتگي، ۸ جلسه ي ۱ ساعته تحت درمان گروهي كوتاه مدت راه حل مدار، قرار گرفت. در پايان، هر دو گروه آزمايش و گواه، در پس آزمون به پرسشنامه مذكور پاسخ دادند و داده ها به وسيله كوواريانس يك راهه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳، تحليل گرديد. مقايسه ي داده هاي به دست آمده از پيش آزمون و پس آزمون نشان داد؛ F مشاهده ‌شده از نظر آماري در سطح (۰۵ /۰P ) معنا‌دار است و سلامت روان و خرده مقياس هاي آن به واسطه اجراي درمان كوتاه مدت راه حل مدار بهبود قابل ملاحظه اي نشان دادند. يافته هاي اين پژوهش بيانگر آن است كه اجراي درمان كوتاه مدت راه حل مدار مي تواند در افزايش سلامت روان و بهبود نشانه هاي جسماني و عملكرد اجتماعي دانش آموزان نوجوان، مؤثر باشد. بنابراين اجراي اين مداخله در مدارس؛ توسط مشاوران/ روانشناسان مدارس، مي تواند براي دانش آموزان مفيد باشد.