ارزيابي عملكرد شاخص‌هاي شدت زلزله در تخمين پاسخ لرزه‌اي سازه‌ها با استفاده از روش تحليل ديناميكي زمان دوام

هدف اصلي ‌اين مقاله، معرفي شاخص شدت مناسب جهت بهبود توانايي روش تحليل ديناميكي زمان دوام در تخمين پاسخ لرزه‌اي سازه‌ها و توليد تابع احتمال توزيع پاسخ سازه است. در روش زمان دوام، سازه تحت شتاب‌ نگاشت‌هاي مصنوعي كه شدت آن در طول‌ زمان افزايش مي‌يابد، به‌صورت ديناميكي غير خطي تحليل مي‌شود با اين كار مي‌توان ميانه پاسخ‌هاي سازه در روش تحليل ديناميكي فزاينده را به ازاي زلزله‌هاي با دوره بازگشت مختلف، تنها با يك بار تحليل‌ لرزه‌اي زمان دوام محاسبه كرد. مزيت اصلي استفاده از اين روش، تسريع در تخمين پاسخ سازه با كاهش حجم محاسبات در عين محاسبه‌ي پاسخ سازه با دقت قابل قبول مي‌باشد. در اين روش، مفهومي تحت عنوان زمان هدف مطرح ‌است كه به مدت زمان اعمال شتابنگاشت مصنوعي زمان دوام به سازه مورد بررسي گفته مي‌شود و بخش مهم اين روش، چگونگي ايجاد تناظر يك به يك بين سطوح مختلف شدت زلزله و زمان هدف متناظر است كه از طريق معيار‌ شدت‌هاي مختلف همچون همچون طيف پاسخ الاستيك شتاب طيفي در مود اول سازه و غيره انجام مي‌شود. انتخاب معيار شدت مناسب، نقش تعيين كننده‌اي در كاهش خطاي اين روش تحليل ديناميكي دارد و در اين نوشتار، عملكرد معيار شدت‌هاي مختلف براي نيل به اين هدف مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت تابع احتمال توزيع پاسخ سازه به شرط شدت زلزله توليد مي‌شود كه يكي از اجزاي روش مهندسي براساس عملكرد مي باشد. اين تابع توزيع احتمال مي‌تواند در بهينه‌سازي طراحي بر مبناي هزينه دوران عمر سازه مورد استفاده قرار گيرد‌ درواقع، چنين تحليل‌هاي بهينه سازي، نيازمند تعداد بسيار زيادي تحليل ديناميكي تاريخچه زماني است كه استفاده از شاخص شدت با كارايي بالا و هزينه پايين محاسباتي روش زمان دوام، آن را امكان پذير مي‌سازد.