بررسي عددي تأثير وجود لايه سيلتي بر روانگرايي نهشته هاي ماسه اي اشباع

روانگرايي به عنوان يك پديده مخرب موردتوجه مهندسين ژئوتكينك و سازه ميباشد كه ميتواند باعث ايجاد خسارت هاي بسياري مانند نشست سطحي، گسترش جانبي، كج شدگي و واژگوني سازه شود. در اغلب تحقيقات روانگرايي، زمين به صورت يك لايه خاك ماسه اي اشباع مورد بررسي قرار ميگيرد اما در واقعيت ممكن است لايه هايي از سيلت و رس به صورت طبيعي مابين لايه هاي ماسه وجود داشته باشند. اين وضعيت خصوصا در برخي از زمين لرزه ها كه گسيختگي خاك پس از اتمام زلزله رخ داده است مورد توجه مي باشد.. بررسي اين قبيل پديده ها نشان ميدهد كه وجود يك لايه سيلتي در بين نهشته هاي ماسه اي باعث ايجاد يك لايه آب حفره اي پرفشار زير لايه ي سيلت ميشود و حركت اين آب و زوال فشار آب حفرهاي با تاخير، موجب ايجاد گسيختگي پس از اتمام زمين لرزه ميگردد. اين امر نشان ميدهد كه وجود لايه سيلت ميتواند باعث ايجاد ناپايداري، حتي پس از وقوع زلزله شود. در اين پژوهش، تأثير وجود لايه سيلت مياني در پاسخ لرزه اي، نشست سطحي و ايجاد و زوال فشار آب حفره اي نهشته هاي ماسه اي اشباع در هنگام ارتعاش و پس از اتمام ارتعاش با استفاده از مدل سازي ديناميكي همبسته هيدرومكانيكال (HM) و تحليل تنش مؤثر موردبررسي قرارگرفته است. نتايج به دست آمده در حالات مختلف، حاكي از تأثير زياد ميان لايه هاي رسي و سيلتي در رفتار خاك هاي روانگرا شونده تحت بارهاي لرزه اي ميباشد.