بررسي وضعيت زيست محيطي آلودگي هوا در شهر شيراز

رشد شهرنشيني در جوامع انساني نتايج بسياري براي نواحي شهري به بار آورده است . توسعه و گسترش بدون برنامه بهاي گزاف زيست محيطي را به دنبال دارد . يكي از معضلات زيست محيطي شهر هاي بزرگ آلودگي هوا يا اختلاط هواي پاك با انواع گاز هاي ذرات و تركيبات خارجي است. آلودگي در مفهوم عام به هر گونه عامل بر هم زننده شرايط طبيعي و خروج از پايداري در محيط زيست اطلاق مي شود . منابع مهم آلاينده هاي شهري، حمل و نقل و ترافيك شهري، صنايع و نيروگاه ها و آلودگي هاي خانگي و تجاري مي باشد كه در اين تحقيق به بررسي ميزان و پراكنش انتشار آلاينده هاي جوي در شهر شيراز پرداخته شده است و با استفاده از آمار موجود از نقاط مختلف شهر به كمك روش هاي آماري و با استفاده از معيار هاي استاندارد زيست محيطي شدت معضل و دوره اي بحراني آن بررسي شده است. نتايج مقايسه ذرات گرد و غبار ( ذرات معلق) در دو ايستگاه ميدان امام حسين (ع) و دروازه كازرون در سه سال متوالي 2006 تا 2008 حاكي از اين است كه پراكنش ذرات در ميدان امام حسين (ع) بيشتر و داراي گستره ي پهن تر نسبت به دروازه كازرون مي باشد و ميانگين رسوبات مواد در ميدان امام حسين (ع) در سال هاي متوالي بيشتر مي باشد. در نتايج مقايسه اختلاف بين ميانگين دي اكسيد گوگرد ، ذرات معلق، ميزان ازونومونوكسيد كربن در دو ايستگاه ميدان امام حسين (ع) و دروازه كازرون در سال هاي 2006 تا 2008 اين نتيجه حاصل شد كه اختلاف بين ميانگين در ميزان ازون در هر دو ايستگاه وجود ندارد ولي اين اختلاف درعناصر ديگر در همين دو ايستگاه وجود دارد. در پايان راه كار هاي مديريتي خروج از بحران آلودگي هوا به بحث گذاشته شده است و پيشنهاداتي نيز ارايه گرديده است.