بهينه سازي جريان آب خروجي از سد در شرايط خشكسالي با استفاده از الگوريتم ژنتيك (مطالعه موردي : سد دز)

چالش روز افزوني كه براي برنامه ريزان منابع آب بوجود آمده، اين است كه چگونه نياز هاي آبي و امنيت غذايي كشاورزان را تأمين و باخشكسالي مقابله كنند. طراحي خوب سياست هاي مديريت منابع آب بخصوص در شرايط بحراني به صورت بلقوه ميتواند اهداف كارايي تخصيص و استفاده آب را بهبود ببخشد. با توجه به فراگيرشدن روز افزون روشهاي بهينه سازي مبتني بر سيستم هاي بيولوژيكي و تصادفي و البته كارايي بالاي اين روشها در حل اين نوع مسائل پيچيده، از الگوريتم ژنتيك جهت ارائهي سياست بهينه ي بهره برداري از سد مورد مطالعه استفاده شده است .در اين تحقيق ابتدا با استفاده از فرايند ماركوف سري رواناب ماهانه ورودي به مخزن براي سه سناريوخشكسالي شبيه سازي شد سپس با در نظر گرفتن اين رواناب ورودي به مخزن و از طريق الگوريتم ژنتيك ميزان خروجي از مخزن با توجه به نياز زيست محيطي و كشاورزي در پايين دست بهينه گردديد.نتايج نشان ميدهد با كاهش 25 درصدي ورودي سالانه تنها 19/6 درصد از قابليت اطمينان مخزن نسبت به دوره پايه كاسته ميشود اين موضوع نشان ميدهد بهينه سازي بهره برداري از مخزن در شرايط خشكسالي تا حد زيادي كمك به مديريت مخزن كرده است.