ارزيابي شبكه هاي پايش تراز آب زير زميني با استفاده از تركيب مدل هاي عددي و زمين آمار با روش BMA

اهميت روزافزون منابع آب زيرزميني در دهه هاي اخير و چالش هاي مربوط به عدم مديريت صحيح اين منابع در ايران، لزوم برنامه ريزي براي اين منابع را دو چندان نموده است. شبكه هاي پايش تراز آب زيرزميني به دليل توليد داده هاي پايه مورد نياز براي تصميم گيري، از اهميت ويژه اي برخوردارند. در اين تحقيق، از مدل رياضي آب زيرزميني، روش زمين آمار كريجينگ و درون يابي چندجمله اي محلي 4 به منظور تعيين نقشه هاي توزيع مكاني تراز آب زيرزميني دشت دهگلان استفاده مي گردد. از آنجا كه هر يك از اين مدل ها نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند، روش ميانگين گيري مدل بيزي ( BMA) به عنوان يك مدل تركيب اطلاعات به منظور تلفيق نتايج اين مدل ها مورد استفاده قرار ميگيرد. پس از سنجش بهبود عملكرد مدل تركيب نسبت به ساير مدل هاي مورد استفاده، نقشه هاي توزيع مكاني تراز آب زير زميني حاصل از آن به منظور طراحي شبكه پايش استفاده مي شود. به اين منظور، بر اساس نتايج مدل تركيب، نقشه توزيع مكاني سرعت افت تراز آب زيرزميني در ماه هاي مشخصي محاسبه مي گردد و نقاط با سرعت افت بالاتر به عنوان نقاط پتانسيل پايش انتخاب مي گردند. سرانجام با درنظرگيري محدوديت هاي موجود از جمله مسائل اقتصادي، ايستگاه هاي پايش جديد پيشنهاد مي گردد. نتايج به دست آمده بيانگر كارآيي روش مورد استفاده در طراحي شبكه پايش تراز آب زيرزميني مي باشد.