بهره گيري از مدل اثرات اختلاط جهت پيش بيني غلظت ذرات معلق در سطح زمين: مطالعه موردي در تهران

در سال هاي اخير وضعيت بحراني غلظت ذرات معلق در كلان شهر تهران به عنوان معضلي شاخص همواره مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به عدم صرفه اقتصادي جهت راه اندازي ايستگاه هاي سنجش زميني، امروزه محققين استفاده از تكنيك هاي سنجش از دور را به عنوان روشي اقتصادي و آسان جهت دست يابي به پوششي كامل از غلظت ذرات معلق پيشنهاد نموده اند. در مطالعه پيش رو پارامتر ماهواره اي عمق اپتيكي آلاينده ها (AOD) از سنجنده MODIS به همراه پارامترهاي هواشناسي جهت توسعه مدل و پيش بيني غلظت ذرات معلق در سطح زمين مورد استفاده قرار گرفته است. داده هاي AOD با وضوح مكاني 3 كيلومتر براي 14 ايستگاه اندازه گيري غلظت PM2.5 و داده هاي هواشناسي براي 5 ايستگاه هواشناسي در سطح شهر تهران براي سال 2013 استخراج شده اند. از مدل اثرات اختلاط جهت پيش بيني غلظت ذرات معلق در سطح استفاده شده است. نتايج نشان داده است كه مدل مذكور توانايي پيش بيني 72%-57% تغييرات روزانه غلظت PM2.5 را دارا مي باشد.