تعيين پتانسيل واكنش زايي سنگدانه هاي استان تهران و راهكارهايي جهت كاهش اثرات مخرب آن ها بر خواص بتن

از آنجايي كه سنگدانه ها بين 60 تا 75 درصد از حجم بتن را تشكيل ميدهند، تاثير زيادي بر خواص فيزيكي و دوام بتن دارند. يكي از مشكلاتي كه ممكن است سنگدانه ها ايجاد كنند، واكنش زايي قليايي سيليسي (يا سرطان بتن) است. اين واكنش در طول زمان (وابسته به دما و رطوبت نسبي محيط) بين سيليس سنگدانه ها و قليايي هاي سيمان موجود در آب حفر هاي بتن به وجود مي آيد. به دليل امكان استفاده از اين سنگدانه ها در ساخت و سازهاي مختلف به ويژه سازه هاي هيدروليكي و اهميت زياد عدم بروز واكنش قليايي- سيليسي بين سنگدانه و سيمان، ارزيابي دقيق سنگدانه ها از نظر واكنش زايي با قليايي ها از اهميت قابل توجهي برخوردار است. در اين پژوهش واكنش زايي قليايي- سيليسي سنگدانه هاي تعدادي از كارگاه هاي توليد شن و ماسه استان تهران با استفاده از آزمون هاي سنگ شناسي، منشور ملات تسريع شده مطابق با ASTM C1260 و منشور بتني مطابق با ASTM C1293 بررسي شد. در مقاله حاضر نتايج اين پژوهش ارائه مي شود. نتايج به دست آمده نشان داد در برخي معادن، سنگدانه ها داراي پتانسيل واكنش زايي قليايي سيليسي است.