جايگاه سند چارچوب طراحي شهري در ميان اسناد هدايت طراحي شهري (مقايسه تطبيقي نظام برنامه ريزي ايران و انگلستان)

سند چارچوب طراحي شهري به عنوان يكي از اسناد طراحي شهري، در نظام برنامه ريزي ايران است كه هدف اصلي اين پزوهش بازشناسي جايگاه قانوني اين سند براي دستيابي به الگو و راهنماي عمل مناسب و صحيح، بررسي مقايسه اي (تطبيقي) ميان جايگاه اين اسناد در نظام برنامه ريزي ايران و انگستان انجام پذيرد. بي شك الگوبرداري از جايگاه سياستهاي طراحي شهري، روند تهيه و تصويب اسناد طراحي شهري، حوزه اختيارات و يكپارچگي نهادهاي موثر در امر سياستگذاري، تهيه و اجرا در نظام برنامه ريزي انگلستان در مورد اسناد طراحي شهري در شكل گيري مناسب، عملكرد و نقش صحيح اسناد طراحي شهري در نظام برنامه ريزي شهري ايران تاثيرگذار خواهد بود. اين پژوهش در حيطه پژوهش هاي كاربردي قرار مي گيرد و روش اصلي در اين تحقيق توصيفي و نيز روش بررسي تطبيقي و كشف مغايرت است. يافته ها نشان مي دهد كه تفرق عملكردي در نهادهاي تهيه كننده، اجرايي و نهادهاي قانون گذار در حوزه اختيارات، تصميم سازي و تصميم گيري؛ نبود هماهنگي، همكاري و همياري بين بخشي در دستگاههاي ذيربط؛ فقدان سياستهاي طراحي مشخص در برنامه هاي توسعه فرادست اسناد طراحي شهري؛ ضعف در حوزه مشاركت مردمي، عدم نظارت و بازنگري در اسناد تهيه شده و ضعف در نهادهاي مطالعاتي و پژوهشي به لحاظ درجه استقلال و سياست گذاري از مهم ترين مشكلات رويه اي پيش روي اسناد طراحي شهري و عدم وجود جايگاه مناسب در نظام برنامه ريزي شهري ايران است و به عنوان كليدي ترين تفاوت ها ميان دو نظام برنامه ريزي مطرح مي شود.