نگاهي به زيبايي شناسي و چهره نگاري درديوار نگاره هاي امامزاده زيد(ع) اصفهان

موضوعات مذهبي هميشه الهام بخش هنرمندان بوده است. اگر به سابقه ي تاثير دين به هنر نگاهي بيندازيم، هنرهايي را مي توان نام برد كه به خوبي توانسته اند مفاهيم مذهبي را با بياني زيبايي شناسانه متجلي كنند. از اين نمونه مي توان به نقاشي بقاع متبركه اشاره كرد كه خود در ادامه ي برخي هنر هاي مذهبي ازجمله شبيه خواني و پرده داري شكل گرفته است. اين نوع نقاشي مي-تواند هنر بومي را زنده نگه دارد و ارزش هاي گذشتگان را به نسل آينده انتقال دهد. پژوهش مورد نظر با عنوان نگاهي به زيبايي-شناسي و چهره نگاري در امامزاده زيد(ع) اصفهان، كه با روش هاي ميداني و توصيفي- تحليلي، مبتني بر اسناد كتابخانه اي انجام شده است؛ به بررسي زيبايي شناسي نقاشي هاي اين بقعه پرداخته و سبك َآن ها را بر خلاف نظر اكثر محققان، بر اساس شواهد موجود به دوره ي قاجار نسبت داده است و از آنجا كه ويژگي بارز ديوارنگاره هاي اين امامزاده بازنمايي چهره ي اتقيا و اشقيا مي باشد، سعي دارد دريابد چگونه با وجود باور عمومي مبني بر منع صورتگري در دين اسلام اين نقاشي ها شكل گرفته است و در نهايت بازگو مي كند كه نمي توان از سوءظن اسلام به صورتگري سخن گفت و بايد در تعميم بسيار با حزم و احتياط عمل كرد.