بررسي وجوه افتراق و اشتراك در نقاشي ايراني و ديوارنگاري بقاع متبركه

مفاهيم اعتقادي در هنر اسلامي ، اساس و مبناي آفرينش هنر مذهبي و آئيني در طول تاريخ اسلامي بوده است و هنرمندان همواره بر اساس آموزه ها و تعاليم ديني به آفرينش آثار مي پرداختند. تصاوير ائمه اطهار جزو موضوعات مهم در بين هنرمندان نقاش مسلمان بوده است، كه در هنرهاي نگارگري و ديوارنگاري مذهبي به وفور ديده مي شود. اين تصاوير در نگارگري و بناهاي مذهبي و بقاع متبركه، نقاشي مي شده اند تا نگاه هر مخاطبي را به حادثه تاريخي مربوطه سوق دهند. نقاشي هاي ائمه از يك ويژگي بصري خاص و مشترك در بين هنرمندان تبعيت مي كرده است، نگاه اجمالي به آثار بقاع متبركه بويژه نقاشي بقاع، حاكي از آن است كه اين نقاشي ها به جهت تاخر زماني نسبت به آثار نگارگري از ويژگي هاي مشتركي برخوردار است كه خود نشانگر تاثيري است كه هنرمند نقاش بقاع از آن آثار داشته است. بنابراين در حوزه زيبايي شناسي بين آثار ديوارنگاري مذهبي بقاع متبركه و نقاشي ايراني كه از سابقه اي طولاني برخوردار است وجوه مشتركي وجود دارد. اين تاثيرات از حيث موضوعات و نيز عناصر بصري و نماد شناسي رنگ در چهره نگاري ائمه استفاده شده است علاوه بر نقاط مشترك، وجه افتراق نيز در بين اين آثار وجود دارد كه اين تفاوت ويژگي ممتازي به آثار نقاشي بقاع متبركه داده است، كه خود مي تواند زمينه تحقيقات بعدي باشد. بنابراين نقاشي بقاع متبركه به لحاظ ويژگي هاي بصري مشترك در واقع ادامه سير منطقي با سلسله تحولات نقاشي ايراني است كه تحقيق حاضر بر آن است كه نقاط مشترك بين آن دو را با كنكاش تاريخي و يك بررسي تحليلي و تطبيقي مورد مقايسه قرار دهد. روش گردآوري اطلاعات نيز بصورت كتابخانه اي است.