بررسي نقش فرشتگان دوره قاجار روي كاشي هاي هفت رنگ حرم مطهر رضوي

در دوره قاجار ويژگيهاي نقاشي و چهره نگاري دستخوش تغييرات و شيوه هاي خاصي در ايجاد نقوش قرار ميگيرد . حرم مطهر امام رضا (ع) هميشه محلي براي نشان دادن ارادت و چكيده هنر مسلمان زمان خويش بوده است. سطح صاف و يكدست كاشي ها علاوه بر پوشش دهي ديوارها همچون بومي براي نقاشي هنرمند را ترغيب به انعكاس فرهنگ و باورهاي خود ميكند .نقوش انساني نخستين بار در دوره قاجار بر روي كاشي هاي حرم مطهر ظاهر ميگردد. اين نقوش علاوه بر تاثيرات زميني مي بايد تقدس و حالات روحاني خود را حفظ كند .در عين حال آنچه در اين زمان بيشترين تاثير را بر نقوش دارد تاثيراتي است كه روابط با فرنگ بر نگاره هاي اين دوره گذاشته است، بنابر اين اكثر چهر ه ها قاجاري اما گاه پوشش و حالات و اندامها غربي است. اين تقابل سنت و مدرنيته به وضوح قابل مشاهده است. نقوش انساني براي حفظ ارتباط زميني و آسماني به شكل فرشتگان يا انسانهاي بالدار است. اين نقوش نسيت به گذشته صريح تر و به لحاظ بار معنوي نزول پيدا ميكند اما از لحاظ نو بودن ميتوان جايگاه ويژه اي براي آن قائل بود.