مطالعه ي تطبيقي ديوارنگاره هاي كليساي وانك و امامزاده زيد اصفهان

در اين مقاله، به بررسي صوري و محتوايي نقاشيها و ديوارنگاره هاي كليساي وانك و امام زاده زيد پرداخته ميشود.اصول نگارگري سنتي ايران كه شامل قلمگيري، پرسپكتيو مقامي، عدم توجه به زمان و مكان در روايتگريها وعدم كاربرد سايه روشن بود، در عصر صفوي با تاثير از هنر اروپايي به سبكي طبيعتگرايانه برديوارهاي امامزاده زيد نقش شده است.همچنين كاشي هاي هفت رنگ با نقوش تذهيب در جوار نقاشيهاي مسيحي گواه تأثير متقابل هنر اصيل ايراني ميباشد. تصاوير واقعه كربلا در نماي داخلي امامزاده زيد و تصاوير كتب مقدس دركليساي وانك هردو با نمادها و نمايه هاي متشابه يا متفاوت نقش شده اندكه عبارتند از: تصاوير قهرمان و ضد قهرمان، نيروهاي خير و شر، عناصر انتزاعي يا طبيعي در غالب نماد و نشانه جهت نماياندن وحدت، مطلق، بينهايت،كمال و...كه حاصل تفكري مشترك و هدفمند در هر دو دين اسلام و مسيحيت است.