بررسي فرم در وصيّت نامه‌هاي شهداي دفاع مقدّس (مورد بررسي: وصيّت نامۀ شهيد جعفر حيراني)

دفاع مقدّس كه از آن با نام‌هايي ديگر چون جنگ تحميلي و جنگ هشت ساله نيز ياد مي‌شود، تأثيري شگرف بر همۀ شئون زندگاني ايرانيان و از جمله ادبيّات نهاد و گونه‌اي تازه از ادبيّات را با عنوان ادبيّات دفاع مقدّس پديد آود. بخشي مهم از يادگارهاي دفاع مقدّس كه در برابر شعر و داستان و خاطره، كمتر به جهت ادبي بدان پرداخته‌شده، وصيّت نامه‌هاي شهداست. وصيّت نامه‌ها هرچند كه در بدو امر به نظر مي‌رسد كه حسب نياز فوري و در موقعيت فوريت نگاشته شده‌اند و لاجرم نبايد حايز ويژگي‌هاي ادبي باشند، امّا گونه‌اي خاص از ادبيّت را به نمايش مي‌گذارند. در اين مقاله به منظور تبيين يك نگاه نو به وصاياي شهداي هشت سال دفاع مقدّس، سعي شده‌است كه با روش تحليلي و توصيفي به بررسي يكي از وصايا از ديدگاه فرماليسم بپردازيم. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه گرچه نويسندگان اين وصايا به منظور خلق يك اثر ادبي به نوشتن نپرداخته‌اند، امّا آنچه رخ داده، در بسياري از موارد تبديل به يك اثر ماندگار شده كه از انسجام، هماهنگي، درخشش و ادبيّت برخوردار و در مجموع، اندام‌وارگي بر آن حاكم است.