بهره گيري هاي گوناگون از اسطوره و مفاخر ملّي در اشعارمهدي اخوان و احمد عزيزي

اسطوره يكي از غني ترين منابع فرهنگي است كه به طور مداوم دستمايۀشاعران بوده است. اسطوره هاي كهن بشري، امروز بي گمان به دليل مرزبندي هاي جغرافيايي و فرهنگي بشر جنبه ملّي يافته اند. شاعران نيز مدّت زمان طولاني به بازنويسي اسطوره ها علاقه داشتند، اسطوره هايي كه به صورت موشكافانه به عنوان قصّه هاي سنّتي دربارۀ قهرماني هاي موجودات جادودان، تعريف شده اند و اغلب از جنگ ها، زندگي ها، عشق ها و اغلب رنج-هاي آنها سخن مي گويند. مهدي اخوان ثالث و احمد عزيزي از شاعران تواناي دورۀ معاصر هستندكه در اشعارشان از مفاخر ملّي ايران و اسطوره ها سود جسته اند.احمد عزيزي در جريان گسترش حوزۀ واژگاني، از اسطوره ها براي بيان مفاهيم ذهني خود استفاده مي كند.عزيزي به آوردن واژه هاي همدسته در اشعارش تمايل فراوان دارد و گويا استفاده از اسطوره هم از اين نوع است. اخوان دنيايي كه درآن زندگي مي كند و خود و شخصيّت هاي معاصرش را به اسطوره هاي ايراني مانند مي كنند كه بر اساس خوي و طينت آنها رستم يا شغاد و زال و اسفنديار و تهمينه و سهراب ناميده مي شوند. شعر اميد همانند فردوسي سرشار از عشق به اين سرزمين و فرهنگ و تمدن آن است و همه جا سرود اين دو، دوست داشتن اين كهن بوم و بر است اخوان بي آنكه در تلاطم امواج تفكّرات چپ يا راست به دام افتد، پيوسته به عظمت به حق سرزميني مي انديشد كه در هزاره هاي گذشتۀ تاريخ خويش، از هفت خوان هاي مشكلات شكننده و نابودكننده گذركرده است و علارغم فروافتادن ها و رنجها و نامرادي هاي بسيار، پيوسته منشأ خدمات گسترده و افتخارآفرين به تكامل ذهني و هنري انسانيت بوده است. اسطوره هاي مشترك اين دو شاعر عبارتند از بيژن، كيكاووس، تهمينه، ماني، مزدك، زرتشت. استفاده از نام پادشاهان، شاعران و نويسندگان از ديگر اشتراكات شعر اخوان و عزيزي است.