مروري بر تجارب بكارگيري تنظيم مجدد زمين در جهان

بدون شك در يك توسعه شهري موفق يكي از اهداف برنامه ريزان و طراحان ايجاد تعادل بين تمايلات شخصي صاحبان و مالكان با اهداف و خواسته‌هاي همگاني و منافع شهري است. روش تنظيم مجدد زمين توانايي برقراري اين تعادل و توازن را دارد و به نظر مي‌آيد دست يافتن به شناختي جامع از اين روش و مطالعه جامع‌تر و كامل‌تر آن مي‌تواند در برخورد با بافت‌هاي آسيب‌ديده شهري روشي مناسب و كارآمد باشد. تنظيم مجدد زمين به‌عنوان يك ابزار توسعه زمين داراي سابقه نسبتاً طولاني است، بررسي ادبيات تاريخ استفاده از آن به حدود 150 سال پيش در آلمان و ژاپن برميگردد. اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي است كه با هدف بررسي تجارب برخي كشورهاي جهان در بكارگيري تنظيم مجدد زمين تدوين شده و ضمن معرفي اين روش به عنوان يكي از ابزارهاي مديريت توسعه زمين شهري به مرور تجارب كشورهاي پيشگام در استفاده از اين روش مانند ژاپن، آلمان، تركيه و غيره مي پردازد. در ايران تعريف مشخصي از پروژه هاي تنظيم مجدد زمين همانند آنچه در ساير كشورهاي دنيا اتفاق مي افتد وجود ندارد. از آنجا كه بافت هاي فرسوده سطح چشمگيري از اراضي شهري در كشور ايران را فراگرفته اند و اين تكنيك مي تواند در نوسازي بافت هاي فرسوده شهري بسيار موثر واقع شود، بنابراين از اهداف اصلي تحقيق بررسي و مقايسه تجربيات كشورهاي مختلف دنيا در رابطه با اين تكنيك و استفاده از نكات مفيد و قابل توجه آن براي استفاده بهينه از اين روش در ايران است.