بررسي همگرايي ساختار و هدف در اثر معماري

Check the convergence of structure and purpoes on the architecture

بر پايه ي فلسفه ي هنر، بالاترين مرتبه اي كه هنر مي تواند به آن برسد، مرتبه ي فهم است. هر آن چيزي كه زير نام معماري مي نشيند، براي برآوردن نيازي از نيازهاي چندگانه ي انسان ساخته مي شود، بنابراين معماري، از اين راه كه در «ساختن» سهيم است، ارزشمند مي شود. اما اين كه آنچه هنر در معماري يا هنر معماري ناميده مي شود، چيست و به كدام وجه از معماري نظر دارد، و اگر معماري، فني است كه به دليل ساختن ساختماني با كاربري اي معلوم، مورد نظر است، چرا و چگونه هنر را در آن مي جوييم، پرسش هايي شايسته ي پاسخ يابي اند، كه در نوشتار پيش رو، كه با بهره گيري از منابع كتابخانه اي انجام شده است، به آن ها مي پردازيم. نگارنده بر اين است كه اگر هنرمند مواجه ساز در ساختن اثر معماري قايل به تكميل گري صورت و كاركرد براي هر اثر باشد، ذهن مخاطب در مواجهه با اثر به جاي واكنشي جبري و غيراختياري متاثر از فقط تجربه هاي پيشين خود، فعاليتي براي دريافت اختياري مفهوم و معنا در اثر باشد.