مطالعه رابطه بين ضخامت ديوار برشي فولادي و رفتار، اتلاف انرژي و شكل پذيري آن

ايده استفاده از ديوار برشي فولادي، به عنوان يك سيستم مقاوم در برابر بار جانبي در طراحي و تقويت ساختمان ها ، بيش از سه دهه است كه مورد توجه پژوهشگران و طراحان قرار گرفته است. استفاده از سيستم ديوارهاي برشي فولادي در ساخت، مقاوم سازي و تقويت ساختمان ها به دليل مزايايي همچون هزينه ساخت كم، نصب سريع، پتانسيل جذب انرژي بالا و رفتار خوب آن به سرعت رو به گسترش مي باشد. از مزاياي اين سيستم شكل پذيري و جذب انرژي بالا، سختي برشي بالا در مقايسه با ساير سيستم هاي مقاوم جانبي، رفتار مناسب در برابر كمانش و پس كمانش را مي توان نام برد. ديوارهاي برشي فولادي به دو صورت سخت شده و سخت نشده به كار مي روند. در نوع سخت شده از كمانش قبل از جاري شدن جلوگيري مي شود. در حالي كه در نوع ديگر، كمانش به سرعت روي مي دهد، به طوري كه مي توان از ظرفيت ديوار قبل از كمانش صرف نظر نمود. در اين پژوهش به بررسي رابطه بين ضخامت، رفتار ديوار برشي فولادي، اتلاف انرژي و شكل پذيري پرداخته شده است. از بررسي پژوهش هاي محققين مشخص گرديد كه افزايش ضخامت ورق باعث افزايش قابليت جذب و اتلاف انرژي، افزايش مقاومت نهائي و كاهش افت مقاومت مي گردد. همچنين مقدار ضريب رفتار، ضريب شكل پذيري و مقدار انرژي ميرا شده در ديوارهاي برشي فولادي با سخت كننده بيشتر از ديوارهاي برشي فولادي بدون سخت كننده مي باشد و همچنين وجود سخت كننده ها باعث كاهش جابجايي جانبي ديوار شده و ظرفيت اتلاف انرژي سيستم نيز افزايش مي يابد.