ارزيابي تأثير مؤلفه هاي كيفيت محيطي بر الگوهاي رفتار در پاركهاي شهري (مطالعه موردي پارك پرستار شهر مهاباد)

پاركهاي شهري به عنوان بخشي از فضاهاي عمومي در شهرها، نقش مهمي در رفع نيازهاي انساني دارد. بسياري از نظريه پردازان پارك هاي شهري را به عنوان اجزاي اصلي يك سيستم شهري ميدانند، زيرا باعث افزايش اجتماع پذيري در فضاهاي شهري مي شوند بنابراين به منظور پويايي بيشتر و برآورده ساختن نيازهاي مردم، بايد به رفتارهاي شكل دهندهي اين فضاها توجه كرد. از آن جايي كه كارآيي اغلب پاركهاي شهري درنتيجه ي عدم انطباق نيازهاي كاربران با كيفيت محيطي متناسب با قلمروهاي رفتاري، در سطح پاييني مي باشد، لزوم توجه به برنامه اصولي و مبتني بر رفتار استفاده در اين فضاها، ضروري مينمايد، پارك پرستار در شهر مهاباد به عنوان نمونهي مطالعاتي اين پژوهش انتخاب شده است. هدف از اين مطالعه شناسايي و ارزيابي محركها و الگوهاي رفتاري كاربران در قالب نيازها و كيفيت هاي محيطي در پاركهاي شهري است پژوهش حاضر يك تحقيق ميداني با رويكرد توصيفي تحليلي است و به دنبال پاسخ به اين سئوال اساسي است كه، الگوها و قلمروهاي رفتاري چه تأثيري در ارتقاي كيفيت محيطي در پاركهاي شهري دارند؟ در اين پژوهش ، با استفاده از روش اسنادي، مباني نظري موضوع بيان شده و با تحليل رويكردهاي موجود با تأكيد بر الگوهاي رفتاري، سعي در استدلال منطقي مباحث و در نتيجه تدوين چهارچوب مفهومي براي پژوهش شده است. براي اين منظور علاوه بر تحليل كيفي فضاهاي شهري مورد مطالعه و بررسي چگونگي رفتارهاي شكل گرفته شده در فضاها به سبب وجود ويژگي هاي فضايي موجود در آن، به تحليل كمي شاخص ها با استفاده از پرسشنامه پرداخته شده است. نتايج نشان مي دهد از سويي نيازهاي انساني نتيجه تأثير رفتار بر فضا و محيط است و قابليت محيط، زمينه ساز انجام رفتارهاست و از سوي ديگر، ارتقاي كيفيت محيطي و تأثير مؤلفه هاي آن بر الگوهاي رفتاري در پارك هاي شهري صرفاً مفهومي كمي و تكنيكي نبوده، بلكه با مفاهيم كيفي نيز در ارتباط است.