جايگاه انسان همسو با معماري پايدار در توليد انرژي

زندگي در دنياي مدرن، امروز بدون انرژي و برق تقريباً اگر غير ممكن نباشد بسيار دشوار خواهد بود. نياز به انرژي از يك سو و نگراني‌هاي زيست محيطي از سوي ديگر دانشمندان را بر آن داشته تا علاوه بر كاهش مصرف انرژي در ساختمان‌ها، از شيوه‌هاي متعدد و نوين مانند انرژي خورشيدي، گرماي بدن، راه رفتن و حتي بزاق دهان و حركت وسايل نقليه، برق توليد كنند. در بدن انسان مقادير قابل توجهي انرژي توليد مي‌شود در حقيقت انرژي كه در بدن يك فرد بزرگسال ذخيره شده است، چيزي معادل باتري به وزن يك تن است. لذا حركات جنب و جوشي بدن انرژي جنبشي توليد مي‌كنند كه مي‌توان آن را به الكتريسيته تبديل كرد. علاوه بر بدن انسان، اجسام متحرك داراي نيرويي هستند كه مي‌توان اين نيروي بدون استفاده را مبدل به يك انرژي قابل مصرف و ضروري نمود. بنابراين با استفاده از اين روش‌هاي جديد تجديدپذير مي‌توان به انرژي الكتريكي پاك دست يافت و مشكلات روز افزون ناشي از استفاده سوخت‌هاي فسيلي، از قبيل گرم شدن كره زمين، كمبود منابع سوخت و آلودگي‌هاي زيستي براي توليد انرژي الكتريكي را كاهش داد. و راه را براي رسيدن به معماري پايدار همواره كرد.