تاثير راهكارهاي معماري سبز درطراحي مراكز درماني

در بين فضاهاي معماري، طراحي هيچ فضايي مانند مراكز درماني از اهميت بالايي برخوردار نمي باشد. فضاهاي درماني از جمله فضاهايي است كه بر حالات روحي بيماران تاثير مي گذارد. طراحي ضعيف اين محيط ها، مي تواند سبب تشديد اختلالات رفتاري و اضطراب در آنها گردد. امروزه در طراحي بيمارستان، عملكردگرايي بخش عمده اي از تفكر طراحي را به خود اختصاص مي دهد، به نحوي كه توجه به كيفيات محيطي و تاثيرات چشمگير آن بر روند درمان بيماران، و كاهش استرس در آن ها نقش كمتري را ايفا مي كند. هدف از انجام اين پژوهش، تغيير ديدگاه طراحان در طراحي و بررسي و ارائه ي راهكارهايي در رابطه با استفاده از معماري سبز در طراحي مراكز درماني مي باشد، تا بتواند در ارتقاء كيفيت محيطي بيمارستان مؤثر واقع بوده و در نتيجه باعث تسريع در روند بهبود بيماران شود. اين مقاله ابتدا به بررسي ابعاد معماري پايدار و اصول اساسي آن و سپس تاثير آن در معماري سبز بيمارستاني پرداخته و هدف اصلي ضمن معرفي اين رويكرد جديد در طراحي مراكز درماني، شناخت سازمان هاي بين المللي مرتبط با معماري سبز بيمارستاني و پروسه دريافت عنوان معماري سبز از اين سازمان ها مي باشد زيرا به صرف رعايت اوليه اصول معماري سبز، نمي توان يك بيمارستان و يا هر بنايي ديگري را معماري سبز ناميد. روش تحقيق اين مقاله توصيفي و تحليلي و بر پايه مطالعات و يافته هاي كتابخانه اي، اسنادي و مدارك و يافته هاي علمي معتبر و جديد است.