نقش معماري پايدار در طراحي مجموعه هاي اقامتي- رفاهي به منظور تقويت و ارتقاء صنعت گردشگري

دنياي امروز، عصر تعاملات فرهنگي و اجتماعي بين كشورها است. از آنجا كه صنعت گردشگري در كشور ما به صورت هدفمند مطرح نبوده و از لحاظ فرهنگي نيازمند به ساخت بستر مناسب است مي توان با ايجاد مراكز اقامتي- رفاهي اين صنعت را در اقصي نقاط ايران رواج داد. پيشرفت و توسعه فناوري و تخصصي تر شدن علوم مختلف همچون معماري در كنار مسائل مربوط به محيط زيست از جمله عواملي هستند كه بر تقويت صنعت توريسم تاثير مي گذارند. در دنياي امروز كه پا به هزاره جديد گذاشته است، بي ترديد صنعت گردشگري به صورت يكي از پايه هاي استوار سيستم جهاني در خواهد آمد. به دليل زيرساخت هاي تكنولوژيكي- فرهنگي، سياسي، اجتماعي و اقتصادي ايجاد شده در قرن بيست و يكم، پديده گردشگري يك واقعيت اجتناب ناپذير در رفتار و عمل انسان براي ارضا شدن روح كنجكاو او خواهد بود. در حالي كه عصر جديدي از توريسم آغاز شده است و سير تكاملي خود را مي پيمايد و با توجه به جاذبه هاي گردشگري، ظرفيت ها و امكانات مناسب در عرصه هاي مختلف، به راحتي مي توان دريافت كه مقام نود و پنجم در شرايط كنوني و رتبه يكصد و سي و هفتم در افق 2020 ميلادي در ميان 181 كشور جهان شايسته صنعت گردشگري ايران نيست. هدف از نگارش اين مقاله، دستيابي به چگونگي تامين آسايش و آرامش گردشگر در محل اقامت، با استفاده از معماري پايدار مي باشد. نتايج حاصل از اين پژوهش كه با مطالعات كتابخانه اي و به روش توصيفي- تحليلي به دست آمده، نشان مي دهد كه فرايند توسعه گردشگري در گرو تامين آسايش و آرامش گردشگر و توريسم در محل اسكان و اقامت وي مي باشد.