آثار فعاليت بدني بر تغييرات مهمترين ميانجي عصبي مرتبط با تغييرات بهبود مهارتهاي ادراكي-حركتي دختران مبتلا به اختلال بيش فعالي/نقص توجه

اختلال بيش فعالي/نقص توجه(ADHD) شايعترين اختلال رفتاري در سنين كودكي و نوجواني است كه با يك يا تركيبي از عوامل بيش فعالي، عدم توجه و تكانشگري شناخته ميشود [1]. دلائل بروز و ايجاد اختلال بيش فعالي/نقص توجه به صورت كامل شناخته نشده است. دوپامين، سروتونين و نوراپي نفرين به عنوان عوامل نوروشيميايي و بخشهاي پيشاني و عقدههاي قاعدهاي را به عنوان عوامل بافت عصبي، مسئول اختلالات مربوط به ADHD معرفي كردهاند[2] . محققان همواره به دنبال استفاده از روشهايي با حداكثر اثرات مفيد و حداقل عوارض در درمان اين افراد، بودهاند. در بسياري از مطالعات، تأثير فعاليت ورزشي بر بهبود اختلال ADHD مثبت ارزيابي شده است [3] . فعاليت ورزشي به عنوان يك محرك قوي براي سيستمهاي هيپوتالاموسي، هيپوفيزي و نورآدرنرژيك شناخته شده است. گپين و همكارانش (2011) و بوريد و هالپرين(2012)، يكي از اثرات درماني فعاليت ورزشي در كودكان مبتلا به ADHD را افزايش قابليت دسترسي به سروتونين و ساير انتقالدهندههاي عصبي در سيستم عصبي مركزي عنوان كردهاند [4-5] . ADHD يك اختلال پيچيده مغزي مي باشد كه با ناهنجاريهاي ظريف كه در عملكرد سيستم اعصاب مركزي ايجاد ميشود همراه است. مهارتهاي حركتي و تعادل در كودكان مبتلا به ADHD ، بطور قابل ملاحظهاي پايينتر از كودكان عادي ميباشد. طبق نتايج مطالعات پن سي واي و همكارانش (2014) و وبستر و ريد(2010) كودكان مبتلا به ADHD در مقايسه با كودكان عادي به علت ناهنجاري در عملكرد سيستم اعصاب مركزي، نقايصي در كاركردهاي مربوط به اجرايي دارند. نظريه هاي موافق بسياري نيز در ارتباط با پيشرفت عملكرد حركتي از طريق فعاليت فيزيكي به خصوص در كودكان مبتلا به ADHD وجود دارد. [6-7]با بررسي سوابق مطالعات انجام شده در زمينه فعاليت ورزشي، احتمال اينكه فعاليت بدني به عنوان يك روش غير درماني، در درمان و كنترل اختلال ADHD مؤثر واقع گردد و بتواند عملكرد ادراكي مهارتي نوجوانان مبتلا به اين اختلال را بهبود بخشد، تقويت مي گردد. از سوي ديگر، بيشتر مداخلات مورد استفاده براي بهبود مهارتهاي حركتي متني بر فعاليتهاي سرگرمي بوده است نه فعاليتهاي رسمي، لذا، هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير يك دوره برنامه تمريني منتخب بر سطوح سروتونين سرم و مهارت حركتي در دختران نوجوان مبتلا به ADHD بود.