اثر يك دوره تمرين تناوبي شديد در شرايط هيپوكسي و نورموكسي بر برخي شاخصهاي هماتولوژيك و عملكردي در پسران نوجوان

در ساليان گذشته اجراي تمرينات استقامتي با شدت كم تا متوسط رايجترين نوع برنامه تمريني بود كه به منظور بهبود تركيب بدن، ظرفيت جسماني و پارامترهاي كلي مرتبط با سلامتي در افراد سالم و چاق توصيه ميشد. با وجود اين، امروزه بيشتر متون پژوهشي اثربخشي تمرينات تناوبي شديد ( )HITرا در ارتقاي سلامتي كودكان و بزگسالان سالم و افراد مبتلا به سندرم متابوليك و نارسايي احتقاني قلب ثابت كردهاند ( .)1همچنين، عنوان شده است كه اجراي تمرينات ورزشي در ارتفاع يا شرايط هيپوكسيك ميتواند منجر به تسريع سازگاريهاي فيزيولوژيك ناشي از اجراي تمرينات ورزشي شود و در واقع هيپوكسي ميتواند يك اثر سينرژيك (كمكي) داشته باشد و منجر به بهبود عوامل هماتولوژيك مرتبط با افزايش عملكرد (از قبيل افزايش )RBCشود. عليرغم اين، تاثير اجراي همزمان HITو هيپوكسي تناوبي (در طول فعاليت ورزشي) بر عوامل هماتولوژيك مشخص نيست. از اين رو، هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير يك دوره تمرين تناوبي شديد كوتاه مدت در شرايط هيپوكسي و نورموكسي بر برخي شاخصهاي هماتولوژيك و عملكردي در پسران نوجوان بود.