رابطه بين ترس از بدريختي بدني و شاخص هاي آنتروپومتريك و جسماني در دختران ورزشكار و غير ورزشكار

تصوير بدني نيز نظير هر جنبه رواني ديگر ، جزيي از شخصيت هر انساني است كه از سير تكاملي خود برخوردار است. (1) افراد به طور تدريجي يك احساس دروني در خصوص ظاهر خود پيدا مي كنند كه بازتاب دهنده ي يك مدل زيبايي شناختي اجتماعي است و در تعاملات روزمره آنها ) در هر دو بعد شخصي و شغلي ( اثر گذار است(2). متخصصان بهداشت رواني به دليل اهميت تصوير بدني در ارتباطات اجتماعي و روابط بين فردي ، تحقيقات متعددي را در اين زمينه انجام داده و يافته هاي آنها نشان مي دهد كه برخي از افراد ، اشتغال ذهني مداومي درباره ظاهر جسماني خود دارند و علي رغم طبيعي يا تقريباً طبيعي بودن ظاهر جسماني ، ترس مفرط و نگران كننده اي را از زشت يا غير جذاب بودن خود گزارش مي كنند (3) . در متون روانپزشكي و آسيب شناسي رواني ، اين ويژگي را اختلال بدريختي بدني ) BDD ) 2 ناميده و آنرا به عنوان يكي از طبقات فرعي اختلال جسماني تلقي مي كنند. . بسياري از محققين نشان داده اند كه عارضه BDD در ميان دانشجويان و دانش آموزان ) دختر( شيوع بالايي دارد (3) . به نظر مي رسد كه انجام فعاليت بدني مستمر اثرات جبراني در خصوص ترس از بدريختي بدني دختران داشته باشد ، به طوري كه تحقيقات مختلف نشان داده اند كه دختران ورزشكار تصور بدني بسيار بهتري نسبت به دختران غير ورزشكار دارند(4). در تحقيقي بهرام يوسفي و همكاران (1392) اثر جنسيت و ورزش بر رضايتمندي از ابعاد بدني و اضطراب اجتماعي - جسماني دانشجويان را مورد بررسي قرار داند(4). با توجه به اهميت تصوير بدني در دختران جوان در ادبيات تحقيقي و اهميت بررسي تأثير ورزش بر تصوير بدني فرد محقق قصد دارد تا رابطه بين ترس از بدريختي بدني و آمادگي جسماني با تكيه بر قد و وزن و درصد چربي را بين دانشجويان دختر ورزشكار و غير ورزشكار با هم مقايسه نمايد.