بررسي ساخت دو گونه ماضي بعيد در گيلكي لاهيجاني

ماضي بعيد در گيلكي لاهيجاني به دو صورت ساخته ميشود. گونهي نخستساختي متشكل از «ب + بن ماضي (+ ه)»به همراه ماضي سادهي فعل بودن است، و گونهي دوم،از تركيب «ب + بن ماضي (+ ه)» به همراه ماضي سادهي فعل داشتن ساخته مي-شود. نظر به اينكه دو ساخت كاملاً يكسان به طور همزمان در يك زبان وجود ندارد، مسألهي مقالهي حاضر كنكاش در چرايي وجود اين دو ساخت است. دادههاي موجود حاكي از محدودتر بودن كاربرد گونهي دوم است. با استفاده از تقسيمبندي وندلر (1957، 1967)، كه افعال را در چهار دستهي ايستا، حصولي، فعاليتي، و غايتمند قرار ميدهد، دلايل وجود اين نوع ساخت قابل توضيح است. به نظر ميرسد تنها افعالي در گونهي دوم به كار ميروند كه در دو دستهي فعاليتي و غايتمند جاي ميگيرند. بنابراين تمايز اين دو نوع ساخت ماضي بعيد با معناي واژگاني افعال مرتبط است و اگرچه در ظاهر هر دو اين ساختها به رويدادي در گذشته اشاره دارند، از تمايزي ظريف در ساخت و معنا برخوردارند.