مقايسه صرفي دو گونه زباني ساروي و گوداري

شهرستان ساري از شهرهاي تاريخي و پرقدمت حاشيه جنوبي درياي خزر به حساب مي آيد. اين شهرستان با وجود وسعت جغرافيايي كمي كه دارد، علاوه بر افراد بومي كه به گويش ساروي تكلم مي كنند، اقوام و تيره هاي مختلفي را در خود جاي داده است كه هركدام داراي آداب، رسوم و زبان خاص خود هستند. از جمله اين اقوام گودارها را مي توان نام برد. گودارها از نژاد كوليان هند هستند كه در مقاطعي از تاريخ به ايران كوچ كرده اند. افراد اين قوم به گويش گوداري تكلم مي كنند. به دليل ارتباط تنگاتنگي كه ساليان سال گودارها با بوميان منطقه (مازندراني ها) داشته اند، زبان اين قوم تأثير قابل ملاحظه اي را از زبان مازندراني پذيرفته است. متأسفانه افراد اين قوم خصوصاً نسل جوان، ديگر تمايلي به استفاده از زبان مادري خود (گوداري) ندارند و رفته رفته اين زبان جاي خود را به زبان مازندراني مي دهد. اين وظيفه و رسالت ماست كه با ثبت و ضبط اين گويش ها آنها را از خطر نابودي نجات دهيم. مقاله حاضر به بررسي و مقايسه ساختواژي دو گونه زباني ساروي و گوداري مي پردازد. اين بررسي نشان مي دهد كه اين دو گونه زباني در بخش هاي ضمير مشترك، نقش نما، وند زمان گذشته، وند وجه، وند هاي شخصي، وند گذشته استمراري، فعل خاص« بودن در مكان» و بعضي پسوند هاي اشتقاقي تفاوت هايي با هم دارند.